Hello world!

Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Proclivi currit oratio. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

1. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
2. Quid enim possumus hoc agere divinius?
3. Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
4. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
5. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
6. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Falli igitur possumus. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quod iam a me expectare noli. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. An haec ab eo non dicuntur? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Sed quae tandem ista ratio est? Maximus dolor, inquit, brevis est. Haec dicuntur inconstantissime. Quis est tam dissimile homini. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid, quod res alia tota est?

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Efficiens dici potest. Est, ut dicis, inquam. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat?

Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.

• Facile pateremur, qui etiam nunc agendi aliquid discendique causa prope contra naturam vígillas suscipere soleamus.
• Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
• Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
• Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quonam, inquit, modo? Qui est in parvis malis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Sed ad bona praeterita redeamus.

• Nam quid possumus facere melius?
• Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
• Pauca mutat vel plura sane;
• Rationis enim perfectio est virtus;
• Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
• Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Bork Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Laboro autem non sine causa; Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Bork Bork

Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quod iam a me expectare noli. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Quo modo autem philosophus loquitur? Quid ergo? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Certe non potest. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Propter nos enim illa